Kocham moją trenerkę! Tak, to jest ironia. Mam kontuzję kolana i wypadła z wszelkich treningów :( Jestem chora a moja wena szaleje! Nie wiem co mnie opętało ale wiem, że nie mam cierpliwości. Coś innego niż zwykle. Ale również o miłości.
Alfabet miłości siatkówką pisany...
www.alfabet-milosci.blogspot.com
Jeśli chcecie to wejdzcie i zobaczcie co stworzyłam z nudów :)
Nicolette
P.S. Rozdział w czwartek :)
![[koniec]Mimo to kochała go nadal, bo – po raz pierwszy w życiu – poznała, co to wolność.](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh93QetzBTXcHwvZ7YVPHtoNj_0PxQGgtAVfuq1hvG-qj6f4kemYMFPF1h9zg5wurmz5WHOKSeTKVevtMZiM1E6Grmz2EHb2qxfnZkONqR0vA4qh4IqDhqUn2DHx75S_0OUrxm6JYznrZUo/s400/Bez%25C2%25A0tytu%25C5%2582u.png)
W wolnej chwili na pewno zajrzę ;*
OdpowiedzUsuńZapraszam Cię serdecznie na 10 u mnie ;D
http://dla-kazdego-zawsze-jest-jakis-ratunek.blogspot.com/2015/04/rozdzia-10-ile-jeszcze-bedziesz.html#comments
Weronika ma spory mętlik w głowie ;) Obaj siatkarze są dla niej ważni, ale z żadnym z nich nie chce się wiązać, angażować w związek. Ta końcówka była genialna, bajeczna- po prostu niesamowita <33 Kocham Twój styl pisania :3 Niby zwyczajny, ale dla mnie niezwykły <3 Doskonale opisujesz ich emocje :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam i weny :*
Zapraszam dziś później na Anię i Matta :)